Бір саған жаным құрбан, Пайғамбарым,

Үмметім деп қиналды-ау қайран жаның...

Отқа қарай ұмтылған көбелектей,

Алдамшы мына өмірде сайрандадым,

Ісімнің артын бағып, ойланбадым.

Қайтер ем қағып тұрсаң есігімді,

Не дер ең өміріме осы күнгі?!

Қарадым немқұрайлы сүннетіңе,

Болса да үмметіңе ісің үлгі...

Жүректе сақтадым ба есіміңді?!

Ерекше жаның ашып үмметіңе,

Тырыстың жүректерді нұрлы етуге...

Аллаһым мына әлемді жаратыпты

Тек қана бір өзіңнің құрметіңе,

Мейірім қып жіберіп жер бетіне!

Қуандың, түссе біреу тура жолға,

Қуардың, ісімізде күнә барда.

Аспан қалай жарылып кетпеді екен,

Нәбиім, сен дұға қып, жылағанда,

Бізге Аллаһтан кешірім сұрағанда?!

Нұрыңсыз аспан бұлттан ашылар ма ?!

Өзіңді сағындық қой, жасырам ба...

Арамызға күлімдеп, кіріп келсең,

Көз жасын тыя алмаспын, бас ұрам да.

Не істей алдым сен үшін, расул Алла?!

Данияр Жігітбек